BİR KEMAN, BİR SAZ VE GRAMAFON...
İnsanın, yaşıyor olduğunun farkında olarak yaşadığı yaşlar, hangi yaşlar?
Ya da, o yaşlardaki biri, dünyadaki serüvenine başlamış olduğunun ne kadar farkında?
Bunu yanıtlamak zor. En azından benim için.
Onun yerine, ne zamandan sonrasını anımsıyabiliyoruz'u, bilebiliyoruz'u sormak, daha doğru olmalı.
Yaşamın ilk iki yılını, çok da farketmeden Yusufelinde geçirdikten sonra, babam, İlçe olan Ardanuçun ilk merkezi Tütünlüye Maarif Memuru ve Gezici Başöğretmen olarak atanıyor.
Ben bilemesem de, mutlaka çok seviniyorlar.
Çünkü Ardanuçluyuz ve Tütünlü annemin, Kaleardısıyla, Sakıldesiyle harika köyü. Annemin ailesininin çoğu Tütünlüde, bir bölümü, mahallesi olan Morahatta, bir bölümü de Adakalede yaşıyor. Babamınkiler ise, dünyalar güzeli Conatıyla, Bilbilanıyla Aşağıırmaklarda.
Yaşamın dört yıllık bu bölümü, babamın atandığı Fındıklıya gideceğimiz 1949 yılına kadar sürüyor.
Hem de, çok güzel ve keyifli sürüyor.
Kaza merkezi dense de, şehir değil Tütünlü.
Köy hayatı, tarlasıyla tapanıyla, harmanıyla, yaylasıyla, bağıyla bahçesiyle, kısacası her şeyiyle ve tam olarak sürüyor ve yaşanıyor.
Yavaş yavaş bazı değişiklikler de olmuyor değil.
Ömer Noyan amca, Ardanuçun İlk Belediye başkanı olarak seçiliyor.
Mesela, PTT kuruluyor çarşının ilerilerinde, Adakale yolunun sola döndüğü yerin hemen sonunda.
Tam karşısında Kaymakam Lojmanının temeli atılıyor. Kısa zamanda su basmanı düzeyine kadar devam ediyor ve o noktada inşaat duruyor. İlçe merkezi Adakaleye taşınınca, yıllarca o haliyle kalıyor.
Çarşıda, Ömer Amcanın kahvehanesi var. Zaman zaman aşıkların atışmaları oluyor. Çok şanslı biri olmalıyım ki, Efkari'nin de bulunduğu birkaç atışmayı, Dayılarımın yanında dinleme şansına ulaşıyorum.
Karşısında, '' demah ki ''sözüyle ünlü, Uzun Şevket Amcanın, altı dükkan olan Oteli var.
İlerisinde, Mustafa Usta amcanın Terzi dükkanı ve sahiplerini hatırlıyamadığım başka dükkanlar.
Nenem, dedem, teyzem, dayılarım, o sıralarda dünyaya merhaba diyen kardeşim Bahadır, diğer akrabalarımız, arkadaşlarım, sevgili Tütünlülüler.
Babamın sevgili öğretmen arkadaşları.
Ve bir keman, bir saz, Sahibinin Sesi dediğimiz bir Gramafon, iğneleri, plaklar.
Unutamadığım dört yılı şenlendiren, dolu dolu yaşatan, hala yaşatmayı sürdüren bir çerçeve....
Noyan Ünsal
13.04.2019
Sürecek...