AKGÖL İLE İLGİLİ BİRKAÇ HATIRA
Çocukluk yıllarımdı ve 1925-1927 yıllarında birinde idi. Köyün öküzü yaz başında gene her yıl olduğu gibi bu yılda Şavşat hudutları içinde olup mülkiyeti Irmaklar köyüne ait bulunan "Hanmeşesi öküzyatağı"na götürülecekti. Herkes öküzünü kendisi götürür orada öküzcülere teslim ederler idi. Bir günde ancak gidilir, ikinci gün dönülürdü. Bu yılki gidişe babam beni de bibimin oğlu Osman ağabeyimle birlikte göndermişti. Osman ağabeyim beni çok sever her gittiği yere beni de beraberinde götürür, oyun ve eğlencelere katılmamı sağlar, öğrenilmesi gereken şeyleri öğretirdi. Bu defada gene öyle olmuştu. Çocukluktan hatırımda kalanların birçoğunda onun damgası vardır.
Yol, Akgöl'ün yanından, Tütünlü Köyü yaylalarının içinden geçiyordu. Bu büyüklükte bir gölü ve bu güzellikte bir yaylayı ilk defa görüyordum. Çocukluk hevesimle pek sevmiş hayran kalmıştım. Bir başka olayı da çok enteresan olduğu için kaydetmeden geçemeyeceğim.
Babamla 1936 da Billbilan'daki yayla evimizi yapıyorduk. Haziran başlarıydı. Dağlar henüz soğuk olduğu için henüz Bilbian'a kimseler çıkmamıştı. Bir gün Bilbilan'dan yalnız olarak köye dönüyordum, Karagöl Boğazı'na inmiştim. Bir anda her tarafı yoğun bir sis kapladı. Beş altı metreden ötesini görmek imkansızdı. Dört bir yanım büyük bir düzlüktü ve benim ne yana gideceğim belli değildi. Koskoca düzlük topuğa kadar yükselen hatta aşan bir çayır gibiydi. Yol olarak en ufak bir ize rastlamak mümkün değildi. Ne yapacağımı, hangi tarafa gideceğimi kestiremez hale gelmiş ve gerçekten kaybolmuştum. Çok uğraştım, boşa vakit kaybediyordum. Aslında akşam da yaklaşmaktaydı. Şayet yolumu bulamazsam, yalnız başıma bu dağbaşlarında kalırsam, kurda kuşa yem olabilirdim. İşin içinden çıkamayacağımı anlayınca bir Ata Nasihatına uyarak binmeke olduğum atın dizginlerini serbest bıraktım. At kendi inisiyatifiyle hareket ederek bu kesif sis içinde bilinmesine imkan olmayan acayip yer ve yamaçlardan geçerek beni Akgöl'ün kenarına, Kutlu köyünün yaylasına getirdi. Artık yolu bulmuş ve rahatlamıştım.Bundan sonra yol açık seçik belli olduğu için kaybolma ihtimalim yoktu. Yayla yoluna uyarak sis içinde önce Kıldikara tepesinin ardındaki boyun noktasını aşmış, meşhur soğuk pınarın (Cancah Pınarı) başına gelmiştim. Artık sisten de kurtulmuştum, her yeri çok iyi görebiliyordum.
Akgöl ili ilgili birbaşka hatıram da şöyle:
Noyan 1955 veya 1956 da dayılarından birisi ile Akgöl'e gitmişti. O gün Akgöl'de köyden pekçok insan varmış. Yayladan birkaç hayvan ot otlamak için yüzerek adaya geçer. Herhalde orası pek hoşlarına gider ki bir türlü geri dönmezlermiş. Onları geri getirmek için birisinin yüzerek adaya geçmesi gerekir ama buna kimse cesaret edemez. Bizim 12-13 yaşlarındaki Noyan efendi 8-9 yaşlarında iken Karadeniz'de öğrendiği ve fakat oradan ayrıldıktan sonra nerde ise unuttuğu acemi yüzücülüğü ile yüzerek adaya geçer ve oradaki hayvanları geri getirmeyi başarır ve tabiiki büyük takdir toplar.
Dağ göllerine girilmediği ve yüzme sporu yapılmadığı için göller hep muamma olmuş ve yüzme konusu daima endişeyle karşılanmıştır.
Noyan'ın o yaşlardaki bu atağını çılgınlık olarak kabul ettiğim için haberi duyunca çok korkmuş, onun bu teşebbüsüne engel olmayanlara sitemde bulunmuştum.
Kaynak: Osman ÜNSAL Artvin ve Çevresinde Yaylacılık ve Pancarcı Şenlikleri Kitabı.
(c) Bu yazının her türlü telif hakkı yazarın kendisine ve / veya temsilcilerine aittir. Kopyalanması ve izinsiz yayınlanması yasaktır.
Etiket : Akgöl, Yaylası, Hatıraları,