3- VE GRAMAFON....
Zaten güzel geçen günleri, daha da güzelleştiren, şenlendiren bir başka şey de Gramafon. Babam, askerlik dönüşü İstanbuldan bir gramafon satın almış. Yirmibeş otuz kadar da 78 devirli taş plak.
Kimler yok ki. Hamiyet, Safiye, Münir Nurettin Selçuk ve tabii Müzeyyen.Bir de, johan Strauss'un valsleri.
Eskiden çoğu kez şarkıcıların sadece adlar yazılırmış plakların üstüne.
Gramafon çok ilgimi çekiyor. Tek başıma, çalıştırabilmeyi öğreniyorum. Ama çok kurcalamama izin vermiyorlar. Bozulsa, belki de onaracak biri yok oralarda.
Kapağı kaldırılınca, hemen iç tarafında oturmuş bir köpek ve genişliyerek köpeğe doğru uzanan bir boru resmi var. Köpek, tam bu megafon gibi şeyin önünde oturmuş. Dinliyor.
Köpeğin hemen üst tarafında bazı yazılar var.
Gramafondan söz edilirken bazen Sahibinin Sesi filan diyorlar. Oturan köpeğin, sahibinin sesini dinlediğini düşünüyorum. Aklımız ingilizceye kesmeye başlayınca, ''His Master's Voice'' yazısının sahibinin sesi demek olduğunu ve Gramafonun markasının olduğunu anlıyorum.
Zaman zaman Gramafon açılıyor ve dinleniyor. Ses kalınlaşmaya başlayınca yan tarafındaki kol çevriliyor ve ses düzeliyor. Bazen de iğnesi değiştiriliyor. Şarkıların çoğunu dinliye dinliye öğreniyorum. Ortalıkta dolaşırken de söylemeye çalışıyorum. Hem de plaktaki gibi söylemeye çalışıyorum. Allahtan kimse duymuyor 
))
Bir keresinde, Kaleardı en şenlikli ve güzel günlerini yaşarken babam, annem ve arkadaşları piknik için Kaleardına gidiyoruz. Bu çok güzel güne, Gramafon da götürülüyor.
Şarkılardan biri oraya o kadar çok uymuştu ki, ondan sonra her Kaleardını hatırlayınca o şarkıyı, o şarkıyı duyunca Kaleardını hatırlar olmuştum.
Bir de hayatım boyunca, olur olmaz zamanlarda dilime takılan bu şarkıyı, buğulu Blues sesli bir kadın söylüyor. Arada bir duyulan taş plak çıtırtılarıyla, daha da bir başka geliyor kulağıma. Plaktaki kadın şöyle diyor;
Meşeler gövermiş varsın göversin
Söyleyin huysuza durmasın gelsin
Varmasın kötüye asılsın ölsün
Köt'adamın var ömrünü yok eder
Ben bilemedim yaylanızın yolunu
Saçım uzun bağlasınlar kolunu
Eğer annen seni bana vermezse
Yemin ettim keseceğim yolunu
Karaser Deresi bükülür gider
Zilifler gerdana dökülür gider
Bir yiğit de sevdiğini almazsa
O yiğidin ömrü sökülür gider
Zalim anayı dev kadar büyük, saçları karışık, elinde sopa olan biri olarak düşünüyorum.
Bir süre sonra Fındıklıya gidiyoruz. Ondan sonra Gramafonu görmüyorum bir daha. Demek ki, Ardanuçta kalmış.
25-30 taş plak, yıllarca bizimle oradan oraya, oradan oraya dolaştı durdu. Arada bir dikkatle kaplarından çıkarıp bakıyorum. Gramafonlu günlerin kokusu geliyor burnuma. Her bakışımda eski günlere gidiyorum buruk bir gülümsemeyle.
En sonunda, Ankarada üniversitede okurken, başkanı olduğum, okulumun Müzik Kulübüne götürüyorum. Bunca zamanda kırılmadılarsa, hala orda duruyor olmalılar.
Noyan Ünsal
27.04.2019