YAĞMUR DUASI...
Yaz tatili başlıyalı epey zaman olmuştu.
Meydanların ve Adakalenin meşhur sıcağı, bütün bunaltıcılığıyla hükmünü icra ediyordu.
Varlık yayınlarının okumadığım üç kitabını, köye gitmeden okumak istiyordum. Bunlardan biri Yaşar Kemalin '' Teneke '' romanıydı.
Yanlış anımsamıyorsam, Bir Kaymakamın Çukurovada çeltik ağalarıyla sulama meselesi yüzünden giriştiği mücadele sonunda, arkasından teneke çalınarak İlçeden sürülmesini anlatıyordu.
Diğer ikisini hatırlamıyorum.
Bu kitapları okumayı sorun etmiyordum.
Asıl sorun, babamın ''bunu iyice öğrendikten sonra köye gidebilirsiniz '' diyerek verdiği kalınca bir dilbilgisi kitabıydı.
Bu sıcaklarda onunla boğuşuyordum. Üstelik dilbilgisinden çok da hoşlanmıyordum.
Belki biraz esinti olur umuduyla, önünde balkon olmıyan, kanyona bakan balkon kapısını açıp önünde oturarak, yaza çize dilbilgisi kitabını bitirmeye çalışıyordum.
Tabii zaman zaman esinti oluyordu ama bu esinti, kanyonun iyice ısınmış kayalarını yalıyarak geldiği için daha da sıcak olarak ulaşıyordu.
Çok uzun zamandır yağmur yağmıyordu. Yazın başları olmasına rağmen ciddi bir kuraklık yaşanıyordu. Sonunda babamın, evde benim için düzenlediği yaz kursu bitti. Biter bitmez de köyün yolunu tuttuk.
Köy belkide Adakaleden biraz daha serindi ama, aşırı sıcaklar ve kuraklık orada da çok etkiliydi.
Birkaç gün sonrada soluğu Kaleardında, Ninemin yanında aldık.
Ormanların dışında kalan yerlerin rengi yeşilden sarımtırak bir renge dönüşmek üzereydi.
Pınarların suları bile azalmıştı.
Kuraklık ciddi bir noktaya yaklaşınca köy halkı Yağmur Duasına çıkmaya karar verdi.
Dua, Kaleardında, Ziyaretin önünde, Pınarönü civarında yapılacaktı ve seremoniyi Köyün Hocası olan dedem Kamil Hafız yönetecekti.
O gün geldiğinde Köyün erkekleri Pınarönünde toplandı. Biz çocuklar da Pınarönüne indik. Merak ve heyecanla olacakları beklemeye başladık.
Hazırlıklar bitince Dedem önde, köy halkı arkasında kıbleye dönüldü.
Dedem yüksek sesle dualar okuyor, cemaat te uygun yerlerinde amin diyordu. Diyer dualardan farklı olarak bu kez, eller aşağı doğru tutulmuştu.
Biz çocuklar da ne yapılacağını bilmediğimiz için etrafımıza bakıp, biraz geç te olsa, onların yaptıklarını yapıyorduk. Zaman zaman herkes gibi amin diyorduk.
Bir süre sonra dua bitti.
Daha önceden kazanlarda pişirilen Et yemekleri ikram edildi. Sohbetler edildi.
Toplumumuzda eskiden daha sık, şimdilerde arada sırada yapılan bu ritüel, son bulduğu için köy halkı köye indi, biz de yaylalarımıza çıktık.
İzliyen günlerde heyecanla yağmurun yağmasını bekliyorduk. Ama zamanla ümidimiz giderek azaldı ve sonunda da unutuldu gitti.
Bir zaman sonra bir gece, bedevrelere düşen yağmur damlalarının sesiyle uyandık.
Sahiden yağıyordu.
Sabah olunca bunun kısa süreli bir yağmur olmadığını anladık. Çünkü başta Kürdevan olmak üzere bütün yükseltiler bulutlarla kaplanmıştı.
Ormanlar dumana kesmişti yarı bellerine kadar.
Yağmur aralıklarla bir kaç gün devam etti. Arkasından çıkan güneşle birlikte her yer yeniden yeşermeye başladı.
Doğa canlandı, yeniden başladı herşey.
Noyan Ünsal