MUHACERET YILLARINDA KÖYLERİN VE HALKIN DURUMU...2
Herşeyden mühim olarak, başta ekmek ve ekmeklik yoktur. Açlıkla karşı karşıya kalınmıştır. Yatacak yatakları yoktur. Ev eşyası olarak tek bir parça dahi bulmak mümkün değildir. Öküz, inek, koyun, keçi, kümes hayvanları vesairenin sanki nesilleri tükenmiş gibidir.
Şartlar ne olursa olsun hayat devam ediyor, yaşamak için her çareye baş vurmak gerekiyordu. Babam yiyecek maddeleri için köyde oturanlara başvuruyor. Aslında onlarda da pek fazla birşey kalmamaıştır. Üçer beşer okka un, tahıl ne bulabilirse satın alıyor. Ama bu kadarı elbette ki kafi değil.
Yol üzerinde olmıyan sapa köylerde evlere,tek başına mezra gibi tenha yerlerde bulunan ve muhacerete katılmamış bazı aileler ekinlerini toprağa gömerek saklamayı başarmış üç beş aileyede rastlamak mümkün olmaktadır. Babam bu ailelere başvurarak yiyecek tedarikine çalışıyor.
Pek tabii ki her türlü yiyecek maddeleri ateş pahasıdır. Eğer bulmak mümkün olursa altın değerindedir. Bir taraftan da köyde boş kalan evlerde döküntü olarak kalanlar toplanmakta, onlardan da yatak vs. yapılmaktadır. Ev eşyası olarak beğenilmediği için bir kenara atılmış olanlar derlenip toparlanıyor ve ihtiyaçlar onlarla giderilmeye çalışılıyor.
İlkbaharın gelişi ile bostan yerleri kazılıyor, binbir zorlukla tedarik edilen tohumlar mısır, fasulye, soğan, lahana, kabak, salatalık vesaire her ne bulunabilirse toprağa ekiliyor. Bununla iş bitmiyor, bütün bunlar kısa vadeli tedbirlerdi diye anlatıyordu babam. Aslolan uzun vadeli olanları ele almak, toprağı işlemek, toprağın vefalı bağrına sığınarak onun koruyuculuğuna, bire beş, on veren cömertliğine, akıl almaz mucizelerine sırtını dayamak gerekiyordu.
Ne diyordu Veysel:
Koyun verdi, kuzu verdi, süt verdi
Yemek verdi, ekmek verdi et verdi.
Kazma ile döğmeyince kıt verdi
Benim sadık yarim kara topraktır.
Karın doyurmanın güvencesi topraktı. Buğday elde etmek, ambarları doldurmak için tarlayı sürmek, tohumu atmak, ekip biçmek gerekiyordu. Bunu yapabilmek için önce öküze ihtiyaç vardı. Ama öküz de yoktu ve temini de asla kolay olmayacaktı. Babam, akraba olanlara, dostlarına, nazı geçtiği kimselere rica ederek öküzlerini alıyor, tarlaları sürüyor, hasadını yapıyor ve ziraat işlerini yürütüyordu. Sonbaharda tarlalar mahsul veriyor, açlık derdi gideriliyor, sıkıntılar birbir ortadan kaldırılıyordu.
Osman Ünsal
Sürecek.
Etiket : Muhaceret, Yıllarında, Köylerin, Halkın, Durumu,